Displaying items by tag: οικονομική κρίση

Δεν μασάει τα λόγια του ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας κ. Γιώργος Καββαθάς αναφερόμενος στα οικονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊού. Μιλώντας στο CNN Greece, o κ. Καββαθάς λέει ότι τα μέτρα μπορεί να ανακουφίζουν προσωρινά την αγορά αλλά στην ουσία δεν αποτελούν στήριξη καθώς οι επιχειρήσεις έρχονται από μια μακρόχρονη κρίση και δεν έχουν ρευστότητα.

Τρίτη πρωί, γύρω στις εννέα και μισή, έξω από το κτίριο 6 στην Ευελπίδων. Μια ομάδα πρώην εργαζομένων της “Ηλεκτρονικής” συζητά με το δικηγόρο της για τις επόμενες κινήσεις που πρέπει να κάνουν, για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεών τους.

Το αυτοκίνητο καθώς αφήνει πίσω του την Ξάνθη ανεβαίνει προς τα ορεινά του νομού σε ένα μαγευτικό τοπίο. “Ελβετία είμαστε εδώ πάνω” θα μας πει λίγο αργότερα ο Χουσεΐν σε ένα καφενείο της Μύκης. Το ότι η περιοχή είναι είναι φτωχή και απέχει πολύ από αντίστοιχες περιοχές της ελληνικής επαρχίας, εύκολα το διακρίνει κανείς. Μικροί κλήροι, αυτοσχέδια θερμοκήπια, αγροτικές εργασίες με άλογα και μουλάρια. Εικόνες μιας άλλης εποχής.

Επιχειρηματικές ιδέες που υπόσχονται εισόδημα και θέσεις εργασίας. Πολύπλευρη ακαδημαϊκή και επαγγελματική κατάρτιση που σπάει τα στερεότυπα και τις εμμονές τις εξειδίκευσης. Απασχολησιμότητα με ποσοστά προ οικονομικής κρίσης. Και όλα αυτά τα προσφέρει μια διαφορετική πανεπιστημιακή σχολή στην Ελλάδα που θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο.

Αφορμή για το παρόν άρθρο μας δίνει η συζήτηση της περασμένης εβδομάδας στη Βουλή με τον αφορισμό του κυρίου Τσίπρα «μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή» και φυσικά όλο το δημαγωγικό πανηγύρι που στήθηκε αμέσως μετά με εγκλήσεις και αντεγκλήσεις βουλευτών, κυβερνητικών στελεχών δημοσιογράφων κτλ κτλ. και που παραπέμπουν πολύ περισσότερο σε μία συζήτηση καφενείου παρά σε ώριμο πολιτικό διάλογο.

Αφορμή για το παρόν άρθρο μας δίνει η συζήτηση της περασμένης εβδομάδας στη Βουλή με τον αφορισμό του κυρίου Τσίπρα «μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή» και φυσικά όλο το δημαγωγικό πανηγύρι που στήθηκε αμέσως μετά με εγκλήσεις και αντεγκλήσεις βουλευτών, κυβερνητικών στελεχών δημοσιογράφων κτλ κτλ. και που παραπέμπουν πολύ περισσότερο σε μία συζήτηση καφενείου παρά σε ώριμο πολιτικό διάλογο.

Τον αποκάλεσαν ονειροπόλο, ουτοπιστή, τρελό, ακραίο μαρξιστή και άλλα πολλά.
Η ιστορία ωστόσο τον δικαίωσε και σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι τουλάχιστον στο χωριό του, νίκησε τον καπιταλισμό.

"...Η κατάσταση φέρνει στο μυαλό εικόνες που έχουν σχέση με το νερό. Μια σταγόνα που συγκρατείται από την αδράνεια για μια στιγμή πριν πέσει, αν και έχει μεγαλώσει ο όγκος και το βάρος της, έτοιμη να ξεχειλίσει το ποτήρι. Μοιάζει σαν το νερό να διαισθάνεται την επικείμενη πτώση του και να προσπαθεί να παρατείνει την επισφαλή του σταθερότητα για όσο γίνεται πιο πολύ..."

Αν ρίξει κανείς μια ματιά το τελευταίο διάστημα στον διεθνή τύπο τι γράφεται για την Ιρλανδία θα συμπεράνει ότι η χώρα κατάφερε να ξεπεράσει την κρίση  να επιστρέψει στην ανάπτυξη και λίαν συντόμως και στις αγορές. Η αλήθεια είναι ότι η Ιρλανδία όντως μέχρι στιγμής μπορεί να καυχιέται ότι τα πάει πολύ καλύτερα από τις άλλες δύο ευρωπαϊκές χώρες που έχουν προσφύγει στο ΔΝΤ. Και μάλιστα χωρίς να έχει αναγκαστεί να επιβάλει σειρά σκληρών φόρων όπως γίνεται για παράδειγμα στην Ελλάδα. 

Με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη να βαθαίνει ολοένα και περισσότερο δεκάδες χιλιάδες  εξειδικευμένοι εργάτες και επιστήμονες εγκαταλείπουν τις χώρες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη στα τέσσερα σημεία  του ορίζοντα, αρκεί να υπάρχει δουλειά και σταθερό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.